Chronisch of acuut ziekte?
Binnen de homeopathie maakt men onderscheidt tussen acute en chronische ziekten.
Acute ziekten....
Een acuut ziekteproces, zoals bijvoorbeeld een griepje, is eigenlijk een gezond iets..... ?!?
Wat zegt u nu: ziek zijn is gezond? Ja, eigenlijk wel. Zoals ik al eerder als voorbeeld heb gegeven is het een gezonde en goede reactie van het lichaam wanneer ik plotseling afkoel - en daardoor de toch al aanwezige bacteriën plotseling een feestje kunnen beginnen in mijn luchtwegen - dat mijn lichaam de temperatuur verhoogt om de bacteriën te kunnen bestrijden. Mijn afweersysteem doet precies wat het moet doen. Zo'n soort ziekteproces noemen we een acute ziekte.
Het normaal verloop van zo'n ziekte is dat ze op een gegeven moment begint, snel of langzaamaan toeneemt, een hoogtepunt heeft - dan zijn de klachten het hevigst - en vervolgens over gaat. Ons organisme stelt orde op zaken en dat zijn de symptomen van het ziekteproces. Daarna zijn we weer gezond, ons lichaam heeft het netjes opgelost. We zeggen dan dat we weer de oude zijn, maar dat is niet zo. We zijn weer gezond, maar ons lichaam herinnert zich dat ziekteproces en is daardoor een klein beetje veranderd. Niet dat die verandering slecht is, het heeft geleerd en zal een volgende keer als het diezelfde bacterie of hetzelfde virus tegenkomt snel en adequaat reageren.
.... en chronische ziekten
Als iemand echter op een gegeven moment, door wat voor oorzaak dan ook, ziek wordt en ( een deel van) de klachten verdwijnt niet meer, zou je kunnen zeggen dat het ziekteproces niet afgemaakt wordt. De ziekte duurt eigenlijk alsmaar voort. De klachten zijn dan vaak wat vaag en meestal niet zo hevig als bij het hoogtepunt van een acute ziekte.
We spreken dan van een chronische ziekte.
Blijkbaar is de verstoring van ons organisme van dien aard dat ons lichaam het niet kan overwinnen. Dat kan uiteraard vele oorzaken hebben. De meest bekende oorzaak binnen de homeopathie is dat er ooit ziektesymptomen of een gezonde reactie van het lichaam (zoals bijvoorbeeld koorts) onderdrukt zijn.
Een voorbeeld:
Iemand heeft last van huiduitslag. Als die huiduitslag behandeld wordt met bijvoorbeeld een zinkzalf o.i.d. zal de uitslag waarschijnlijk verdwijnen. Wordt die uitslag echter veroorzaakt door een verstoring in de stofwisseling, dan is met het smeren van de zalf de oorzaak van de uitslag niet verdwenen. Die blijft voortbestaan. Na verloop van tijd zal dan óf de uitslag in een of andere vorm terugkeren, óf de verstoring zich op andere wijze uiten, bijvoorbeeld in een allergie of bronchitis. Zolang op deze wijze wordt omgegaan met dit soort symptomen zal het organisme steeds een andere weg zoeken voor uiting van de oorspronkelijke verstoring. Feitelijk duurt het ziekteproces dus voort, maar heeft in de loop van de tijd verschillende uitingen.
Genezing vindt pas plaats als genezing van die oorspronkelijke verstoring heeft plaatsgevonden. Zolang een onbalans voortduurt en het beeld van de acute ziekte (begin, hoogtepunt en afloop) afwezig is of is verdwenen, spreken we van een chronische ziekte. Wordt die verstoring niet opgelost, maar blijvend verplaatst c.q. onderdrukt dan kan dat zelfs een rol gaan spelen in het nageslacht, dus worden doorgegeven. Veel mensen in deze tijd hebben last van allerlei kwalen die een combinatie zijn van langdurige chronische verstoringen die van ouder op kind zijn doorgegeven, met allerlei onderdrukte processen die men in het eigen leven heeft opgelopen.
Een andere belangrijke bron van chronische verstoringen kunnen inentingen zijn. Zie aldaar: homeopathie en inentingen.