Franc Müller

Homeopaat en gesprekstherapeut

Roodvonk

Algemene informatie

Roodvonk is een zogenaamde vlekjesziekte. Er ontstaan ronde rode vlekken met in het midden een donkerrood puntje: het vonkje. De Latijnse naam is Scarletina wat ook rode uitslag betekent.
Roodvonk komt het meest voor bij kinderen van drie tot zes jaar. Oudere kinderen en volwassenen kunnen het ook krijgen, maar dat is zeldzaam. Vroeger (voor de tweede wereldoorlog) was roodvonk een veelvoorkomende, ernstige ziekte.
Roodvonk gaat gepaard met een bacterie (bêta - hemolytische streptokok groep A). Streptococcen komen heel algemeen voor. Deze bacterie kan ook alleen keelpijn of wondroos veroorzaken.  Roodvonk is niet erg besmettelijk.
Veel mensen dragen de bacterie bij zich zonder ziek te worden. Dat laat maar weer eens zien dat ziekte te maken heeft met vatbaarheid in ons lichaam.  
Doordat het een groep gevarieerde bacteriën betreft, kan de mens in zijn leven meerdere keren roodvonk krijgen. Als je één keer de ziekte hebt gehad maak je langdurige afweer tegen die variant aan. Als er dan een komt die daar niet genoeg op lijkt, kun je het opnieuw krijgen. Vaak zie je dan wel dat het verloop minder heftig is.

Incubatietijd

Deze bacteriën komen het lichaam binnen via de mond of de neus. Ze zitten in het speeksel van iemand die besmet is, en in druppeltjes die uitgehoest of uitgeniest worden. Ook kunnen de bacteriën worden overgedragen via de handen of kleding van contactpersonen. Zolang de contactpersoon de bacteriën bij zich draagt is deze besmettelijk voor zijn/haar omgeving. De symptomen verschijnen 2 tot 7 dagen nadat de bacteriën het lichaam zijn binnengedrongen.
Roodvonk is ongeveer de eerste tien dagen besmettelijk voor anderen. Mensen die de roodvonkbacterie bij zich dragen kunnen de ziekte overdragen terwijl ze zelf alleen keelpijn hebben of zelfs niet ziek zijn.  

Symptomen en verloop van de ziekte

Roodvonk begint plotseling met verlies van eetlust, keelpijn, meestal snel oplopende koorts (soms tot 40 graden) en pijnlijke klieren in de hals. Soms gaat het samen met overgeven of buikpijn. De tong wordt eerst wit en na drie dagen rood, dik en bobbelig (frambozentong). Op de tweede dag ontstaat een rode uitslag op de borst. Deze uitslag (rode puntjes op een rode achtergrond) voelt ruw aan en jeukt niet. De uitslag verspreidt zich over het hele lichaam, vooral naar de oksels en de liezen. De huid rond de mond blijft bleek. Na twee tot drie weken kan de huid vervellen, vooral aan de handen en voeten. De koorts daalt meestal binnen drie tot vijf dagen. De uitslag verdwijnt enkele dagen later. Er zijn ook mensen die de roodvonkbacterie bij zich dragen zonder dat ze ziek zijn.

Het is van belang om de koorts zijn gang te laten gaan en die niet te onderdrukken of af te remmen. De koorts is een gezonde reactie van het lichaam om het probleem op te lossen en helpt bij het oplossen van de ziekte. Wel goed opletten dat de zieke voldoende blijft drinken. Als je koortsremmende middelen geeft, bevordert dat de kans op complicaties.

Complicaties en minder vaak voorkomende symptomen.

Roodvonk kan gecompliceerd worden door bloedvergiftiging (sepsis), acute reuma, nierfunctiestoornissen, longontsteking en hersenvliesontsteking. Gelukkig worden deze complicaties nu slechts zelden gezien door de toegenomen hygiëne em de kwalitatief goede voeding.

Wat “levert” de roodvonk op

Vaak zie je dat kinderen die moeite hebben zich als jong individu te manifesteren meer gevoelig zijn voor roodvonk. Roodvonk is een sterk op de warmteprocessen gerichte ziekte. Vandaar dat het beeld van de "verbrande" huid kan optreden. Opvallend daarbij is dat mensen die brandwonden hebben opgelopen meer vatbaar zijn voor roodvonk. Na het doormaken van roodvonk zie je bij kinderen dat ze zich vrijer in de wereld bewegen. Alsof de verhouding tussen hun lichaam en het denken en voelen is veranderd. Indien een kind daar geen gevoeligheid of moeite heeft, krijgt het ook de ziekte niet.

Hulpmiddelen en behandeling

Regulier wordt roodvonk behandeld met een antibioticakuur van 7 dagen (penicilline). Bij behandeling met antibiotica is de ziekte na twee dagen niet meer besmettelijk. Jammer genoeg zie je ook hier dat de bacteriën in toenemende mate resistent worden voor de anti-biotica.
Anti-biotica behandeling is niet altijd noodzakelijk. Veel kinderen maken de ziekte door zonder dat ze behandeld worden (het wordt vaak niet eens herkend) en herstellen zonder problemen.
Er is nooit aangetoond dat behandeling met antibiotica de kans op complicaties doet afnemen. De oorzaak daarvan ligt in stoffen die het lichaam in antwoord op de infectie aanmaakt. De bacterie zelf is niet bij deze complicaties betrokken.
Binnen de homeopathie hebben we een aantal middelen die in het verleden, toen de ziekte nog veel voorkwam en vaak heftiger was, hun dienst hebben bewezen. Indien je dus niet aan de anitbiotica wilt (of kan wegens allergie) is homeopathie een alternatief.
Opvallend is dat alle homeopathische geneesmiddelen die hebben bewezen goed te werken bij roodvonk ook allemaal middelen zijn waar in het gedrag heftigheid en warmte een rol speelt. Roodvonk blijkt een heftige, warme ziekte waarbij ontstekingsprocessen van die organen die met de buitenwereld te maken hebben (de huid, de klieren in de keel, de nieren, de oren) veel voorkomen. De verhouding tussen de mens als individu en de hem omringende wereld is verstoord. Het homeopathische geneesmiddel kan helpen die verhouding te corrigeren waardoor het lichaam de ziekte makkelijker overwint.

Er bestaat geen vaccin tegen de ziekte.