Franc Müller

Homeopaat en gesprekstherapeut

Lyme en de reguliere behandeling

Er is veel controverse over de behandeling van Lyme/Borreliose.

De Nederlandse artsen volgen de richtlijn van het CBO. Daarin wordt het standpunt ingenomen dat de ziekte van Lyme is een bacteriële infectie is en dus wordt daarom bestreden met antibiotica. De CBO-richtlijnen, waarin maximaal 30 dagen antibiotica wordt aanbevolen wordt in principe gevolgd - echter steeds vaker krijg ik van mijn patiënten te horen dat men met 14 dagen antibiotica volstaat. Dit zou voldoende zijn om alle Lyme-bacteriën te doden. Hoewel de conclusie dat het een bacteriële infectie juist is, is de behandeling, door de aard van de bacterie (zie onder het algemene verhaal over lyme), vaak ontoereikend.
Vaak hebben mensen na een antibioticumbehandeling volgens de CBO-richtlijnen nog steeds klachten, of men voelt zich enige tijd goed, maar krijgt later toch weer klachten (persisterende klachten).
Als niet met microbiologisch onderzoek (kweek, PCR) is aangetoond dat er sprake is van persisterende infectie, dan wordt volgens de CBO-richtlijnen verondersteld dat alle Lyme-bacteriën zijn gedood en worden deze blijvende klachten post-Lyme-syndroom genoemd (post = na, achter).
Echter, het probleem hiervan is dat het nu juist vaak zo moeilijk is om de infectie aan te tonen (zie het verhaal over de bloedtests).

Er is ook nog een andere visie. Ik citeer hier het standpunt van Ilads (International Lyme And Associated Diseases Society):

"Een overvloedige hoeveelheid bewijsmateriaal wijst erop dat een actieve voortdurende besmetting de oorzaak van de blijvende symptomen in chronische Lyme is.
Er is nooit in de geschiedenis van deze ziekte één studie geweest die zelfs op de eenvoudigste manier bewijst dat 30 dagen van antibiotische behandeling de ziekte van Lyme geneest. Er is echter een overvloed aan documentatie in de V.S. en Europese medische literatuur dat met onderzoek van weefsel en kweek laat zien dat de korte kuren van antibiotische behandeling er niet in slagen om de Lyme-spirocheet uit te roeien. 
Een ongecompliceerd geval van chronische Lyme vereist een gemiddelde van 6-12 maanden van hoge dosis antibiotische therapie. En dan is er nog geen garantie dat ht echt weg is. De terugkeer van symptomen en bewijsmateriaal van de voortdurende aanwezigheid van Borrelia burgdorferi wijst op de behoefte aan verdere behandeling. De zeer ernstige gevolgen van onbehandelde chronische blijvende Lyme-besmetting wegen zwaarder dan de potentiële gevolgen van antibiotische therapie op lange termijn. 
Vele patiënten met de ziekte van Lyme hebben een behandeling nodig van 1-4 jaar, of tot de patiënt zonder symptomen is. Terugvallen komen voor en antibiotica ter onderhoud kunnen zijn vereist. Er zijn geen beschikbare tests om ons te verzekeren of het organisme is uitgeroeid of de patiënt is genezen."

En als reden voor dit standpunt wordt aangevoerd:

Als iemand net geïnfecteerd is, dan bevinden er zich eerst nog maar weinig Lyme-bacteriën in het lichaam en ook hebben ze zich nog niet verspreid. Maar de bacteriën zullen zich vermeerderen en zich verspreiden in het lichaam (dissemineren).
De bacteriën trekken zich vaak terug uit het bloed en gaan in weefsels zitten die voor het immuunsysteem en antibiotica moeilijk te bereiken zijn, zoals in de gewrichten en in het centraal zenuwstelsel. Verder kan het immuunsysteem door de bacterieën worden ontweken en beïnvloed.
 De Lyme-bacterie heeft zeer geavanceerde overlevingsmechanismen die hem beschermen in een vijandige omgeving. Zo kan hij behalve in de normale spirocheet-vorm, ook in andere vormen vóórkomen. Hieronder staan 2 voorbeelden:
• de cystische vorm, waarbij de bacterie in een beschermend hulsel zit, wat hem beschermt tegen antibiotica en het immuunsysteem.
 • de L-vorm of celwandloze vorm, waarbij de celwand ontbreekt, zodat de bacterie onzichtbaar is voor het immuunsysteem en antibiotica die op de celwand inwerken (bijv. Amoxicilline), geen effect hebben.
Verder heeft de Lyme-bacterie een zeer lange delingstijd en kan hij zeer lang in een rustfase blijven. In deze toestand heeft antibiotica geen effect."

Duidelijk mag zijn dat de behandeling over het algemeen te lichtvaardig wordt aangepakt en door veel huisartsen wordt onderschat. 
Daarnaast is duidelijk dat de langdurige antibiotica geen garantie geeft op genezing! Er zijn inmiddels ook al multi-resistente borreliastammen gevonden.